โดย กลุ่มดอยเวียงเกี๋ยง » เสาร์ 13 ส.ค. 2011 3:43 pm
การละอวิชชา ๘ ที่พระอรหันต์ท่านละ ท่านจะทราบชัดภายในตัวของท่านเองว่า
ท่านขัดข้องอยู่กับอวิชชาชนิดใด แล้วท่านก็กำหนดอวิชชาแต่ละอันให้เห็นว่า
เป็นแต่กองทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นรูปหยาบ รูปละเอียด รูปประณีต รูปเลว หรือ ไม่ว่าจะเป็นเวทนาชนิดใดๆ ก็ตาม
หรือสัญญาชนิดใดๆก็ตาม หรือสังขารชนิดใดๆก็ตาม หรือวิญญาณชนิดใดๆก็ตาม
ท่านจะทราบชัดในแต่ละอัน ว่าเป็นกองทุกข์ กองเพลิงที่คอยแผดเผาอยู่ หาความสุขที่แท้จริงไม่ได้
จากนั้น ด้วยการกำหนดรู้อยู่ โดยการนิ่งพินิจพิจารณาอย่างไม่หยุดหย่อน(เป็นอัตโนมัติ) ติดต่อเนื่องกัน
โดยไม่มีกาลเวลาเข้ามาคั่น จิตจะคงที่อยู่กับการรับรู้ รับทราบ ความจริงในเรื่องของขันธ์ ๕ อย่างติดต่อเนื่อง
แล้วในขณะนั้นจะมีสติที่เป็นมหาสติ คอยจับดูจิตที่คงที่อยู่นั้น (แม้เจ้าของผู้พิจารณาอยู่นั้นก็ไม่รู้ตัวว่ามีมหาสติคอยจับตาดูอยู่)
จิตดูขันธ์ มหาสติดูจิต เมื่อมหาสติกระทำการจดจ้องดูจิตอยู่
จิตจึงได้ทำลายตัวจิตเอง จนไม่เหลือความเป็นจิต ทั้งอวิชชา และอัตตา ก็สลายพร้อมกัน ไม่ก่อน ไม่หลัง
จึงได้ชื่อว่า ปัจจัตตัง เวทิตัพพโพ วิญญูหิ เป็นสิ่งที่ผู้รู้ ย่อมรู้ได้เฉพาะ(ตน)