ฟังเทศน์พระอาจารย์แล้วซาบซึ้ง

[กลุ่มดอยเวียงเกี๋ยง]

ข้าพเจ้า นางลำ สิมสา อายุ ๗๒ ปี (พ.ศ.๒๕๕๓) จะเล่าเรื่องการปฏิบัติธรรมกับพระอาจารย์
เริ่มเมื่อพระอาจารย์ได้มาอยู่ดอยเวียงเกี๋ยงครั้งแรก ก่อนที่ข้าพเจ้าจะได้เจอกับพระอาจารย์นั้น ข้าพเจ้าเคยได้ปฏิบัติธรรมแบบบริกรรม พุท-โธ และการปฏิบัติสมาธิหลายรูปแบบ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไปมากกว่าที่จิตสงบเฉยๆ ไม่เกิดความรู้ทางด้านปัญญา ไม่รูว่าการละกิเลสเขาละกันยังไง แต่พอได้ไปฟังพระอาจารย์เทศน์เกี่ยวกับ แนวทางการปฏิบัติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์ ท่านพระอาจารย์เทศน์ได้อย่างฉะฉาน เสียงดัง ฟังชัด ไม่ติดขัด ตอบคำถามได้ทุกคำถาม ข้าพเจ้าไม่เคยได้ยินได้ฟังพระที่ไหนท่านเทศน์อย่างพระอาจารย์นี้ จึงเกิดความมั่นใจ มีความศรัทธาที่จะไปศึกษาและปฏิบัติธรรมกับพระอาจารย์
ขั้นแรกท่านให้ท่องธาตุกัมมัฏฐาน ๔ คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม เพราะพระอาจรย์บอกว่า การจำคำสอนของพระพุทธเจ้า จะเป็นอุปการะมากกับการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์ ข้าพเจ้าก็ลองนำไปท่องดู แรกๆ ก็ท่องแบบติดๆ ขัดๆ เกิดอาการง่วงนอนบ้าง เบื่อบ้าง เป็นไปทุกสารพัดแบบ แต่ก็ฝืนทำ ท่องเอาจนท่องได้ขึ้นใจ นั่งก็ท่อง นอนก็ท่อง เดินก็ท่อง ทำอะไรอย่างอื่นอยู่ก็ท่อง ใช้ระยะเวลานานถึง ๕ ปี แต่ก็ไม่เคยท้อถอย จนจิตเกิดความสงบพอ จึงพิจารณาร่างกายโดยนึกแยกให้มันเป็นดิน พอจิตสงบก็เห็นร่างกายสลายลงเป็นดินจริงๆ แล้วเห็นตัวเราตายลง เขาก็เอาไปเผาไฟเห็นเป็นกองกระดูกกองอยู่กับพื้นดิน
ต่อมาก็ท่องขันธ์ ๕ แล้วเรียนรู้จักขันธ์ ๕ ตามความเป็นจริง ด้วยการดูอารมณ์เกิดดับ ก็ได้ปฏิบัติมาเรื่อยๆ อยู่มาวันหนึ่งได้นั่งพิจารณาดูความทุกข์ เห็นความทุกข์เกิดขึ้น จึงเกิดความรู้ในทุกข์ว่า นั่งก็ทุกข์ นอนก็ทุกข์ กินก็ทุกข์ ทำอะไรก็ทุกข์ คิดไปทางไหนก็เห็นเป็นทุกข์ทั้งหมด เห็นความไม่เที่ยงเกิดขึ้น จิตเก็บเรื่องนี้มาคิดจนหลับ พอตื่นเช้าขึ้นมาก็เห็นต้นไม้ภูเขา เห็นทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยง เสื่อมสลายให้เห็นต่อหน้าต่อตา จิตใจเกิดความเวิ้งว้างจนน้ำตาไหล เข้าใจในสัจธรรมขึ้นมาในขณะนั้น คิดถึงแต่หน้าพระอาจารย์ อยากจะกราบพระอาจารย์มาก
เขียนแค่นี้แหละค่ะ เกือบจะไปก่อน
จะปฏิบัติต่อไปเรื่อยๆ ไม่ยอมแพ้
ขอนมัสการพระอาจารย์ผู้มีพระคุณอย่างสูงสุดของข้าพเจ้า
นางลำ สิมสา ๒๒๖ บ้านสารภี ต.ศรีดอนชัย อ.เชียงของ จ.เชียงราย