คุณค่าแห่งเมตตาจิต

Moderator: ดอยเวียงเกี๋ยงวนา

คุณค่าแห่งเมตตาจิต

โพสต์โดย กลุ่มดอยเวียงเกี๋ยง1 » อังคาร 08 ก.พ. 2011 11:43 am

คุณค่าแห่งเมตตาจิต

ก็ผู้ใดมีสติมั่นคง เจริญเมตตาอันหาประมาณมิได้ สังโยชน์ของผู้นั้น ผู้เห็นธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งอุปธิกิเลส ย่อมเบาบาง

หากว่าเขาไม่มีจิตคิดประทุษร้ายสัตว์แม้สักตัวเดียว เจริญเมตตาจิตอยู่ เพราะเจริญเมตตาจิตนั้น ย่อมเป็นกุศล เขามีใจอนุเคราะห์

หมู่สัตว์ทั้งปวง เป็นผู้ประเสริฐ กระทำบุญมาก พระราชาผู้ประกอบด้วยธรรมเช่นกับฤาษี ชนะแผ่นดินอันประกอบด้วยหมู่สัตว์

เจริญรอยตามกัน บูชายัญเหล่านี้ คือ

สัสสเมธ ทรงพระปรีชาในการบำรุงพืชพันธุ์ธัญญาหาร

ปุริสเมธ ทรงพระปรีชาในการเกลี้ยกล่อมประชาชน

สัมมาปาสะ มีพระอัธยาศัยดุจบ่วงคล้องน้ำใจประชาชน

วาชเปยยะ มีพระวาจาเป็นที่ดูดดื่มน้ำใจคน ซึ่งมีผลคือทำให้นครไม่ต้องมีลิ่มกลอน

มหายัญเหล่านั้นทั้งหมด ยังไม่เทียบเท่าส่วนที่ ๑๖ แห่งเมตตาจิตที่บุคคลเจริญดีแล้ว ดุจกลุ่มดวงดาวทั้งหมด ไม่เทียบเท่า

แสงจันทร์ ฉะนั้น ผู้ใดมีเมตตาจิตในสรรพสัตว์ ไม่ฆ่า (สัตว์) เอง ไม่ใช้ให้ผู้อื่นฆ่า ไม่ชนะเอง ไม่ใช้ให้ผู้อื่นชนะ

ผู้นั้นย่อมไม่มีเวรกับใคร ๆ

กลุ่มดอยเวียงเกี๋ยง1
สมาชิกทั่วไป
 
โพสต์: 6
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 23 ม.ค. 2011 7:03 pm

ย้อนกลับไปยัง เรื่องราวจากพระไตรปิฏก

ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิกใหม่ และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน

cron