แรกๆ ท่องธาตุแล้วรู้สึกว่า ตัวเราหายไป แต่เมื่อท่องไปนานๆเข้า รูสึกถึงความเป็นหนึ่ง
ซึ่งอธิบายไม่ค่อยจะถูก คือว่า จะมีอะไรสักอย่างหนึ่ง เหมือนเป็นก้อน (แต่ไม่ใช่ก้อน)
รวมตัวกันอยู่บริเวณหน้าอก ซึ่งเวลามีอารมณ์มากระทบ ตัวนี้จะนิ่งมาก จนรู้สึกได้ว่า เข้าใจในอารมณ์
(เป็นความรู้ในอารมณ์จริงๆ เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยเป็นอย่างนี้) แล้วมันก็ทำให้ดิฉันนิ่งได้
แต่ที่สงสัยสัยก็คือ จิตดิฉันจะเกิดความอยากรู้ อยากเห็น ในสิ่งที่เป็นธรรมะ จนเหมือนว่า จิตจะคิดในเรื่องนี้อยู่ตลอด
อย่างเช่น ถ้าได้ยินเสียงเทศน์ (ไม่เจาะจงผู้เทศน์) จิตจะจดจ่อฟังเรื่องนั้นเป็นพิเศษ แล้วนำเรื่องนั้นมาคิดอยู่ตลอดทั้งวัน
เหมือนคนฟุ้งซ่าน แต่ก็ทำงานได้ตามปกติ และทำได้ดีขึ้น จะแก้ไขจิตที่คิดอย่างนี้ ได้ยังไงดีคะ
หรือ มีวิธีแนะนำให้ทำอย่างไรต่อไปคะ