โดย กลุ่มดอยเวียงเกี๋ยง » พฤหัสฯ. 05 ส.ค. 2010 8:53 pm
ข้อ ๑. เรื่องการ "ปวารณา" พระพุทธเจ้า่จะเน้นที่พระภิกษุให้ทำตัวเลี้ยงง่าย [b]"ไม่จำเป็นอย่าขอ"
ถ้าจะพูดถึงชาวบ้านก็คือ อยู่ที่ "กำลังแห่งศรัทธา" และ "ความเหมาะสม"
คือ จะปวารณาต่อท่านกี่เดือน กี่ปี หรือเป็นนิตย์ ก็แล้วแต่ผู้ที่จะปวารณา
หากเสื่อมศรัทธาเมื่อไร หรือกำลังของเราไม่พอ ก็สามารถบอก "ยกเลิก" การปวารณาได้
ส่วนคำว่า เหมาะสม หมายถึง ชาวบ้านที่ปวารณาตนต่อพระภิกษุนั้น มีความรู้ ความเข้าใจ เกี่ยวกับพระวินัยของพระดีพอ
ข้อ ๒. "พระ" รูปนั้นทำผิดพระวินัย! ถือว่า "เป็นพระทุศีล" การที่โยมถวายสิ่งของแก่พระทุศีล คิดว่าได้บุญหรือบาป ?
พระพุทธเจ้าอนุญาตให้ "พระป่วย" ออกปากขอ "อาหาร หรือ ยา" ได้ แม้จะออกปากขอต่อโยมที่ไม่ได้ปวารณาก็ตาม
หรือ ถ้าพระถูกโจรลักผ้า (ผ้าสบง หรือผ้าจีวร หรือผ้าสังฆาฏิ) ไป หรือผ้าชำรุดใช้ไม่ได้ กรณีนี้ พระก็ออกปากขอได้
แต่...มีข้อแม้ว่า ถูกโจรลักผ้าไป ๒ ผืน พึงขอได้ผืนเดียว ถูกลักไป ๓ ผืน พึงขอได้ ๒ ผืน
ข้อ ๓. หาก "ตำหนิ" เพราะเห็นพระท่าน "ทำผิดพระวินัย" ตำหนิได้ ไม่บาป![/b]