ความทุกข์ทางใจ+บีบคั้นทางใจ
โพสต์แล้ว:
ศุกร์ 14 พ.ค. 2010 10:03 pmโดย แมงปอ
จากสภาพ สถานที่ทำงาน และสิ่งแวดล้อม ทำให้มีอาการไม่ชอบใจ แต่ก็ฝืนดูอยู่ทุกวัน อยากทราบว่า เราต้องฝึกการดูของเรา นานแค่ไหน จิตใจเราจึงจะ ยอมรับ ตามหลักธรรมชาติ
หรือว่าเรายังโง่ อยู่ ค่ะ
Re: ความทุกข์ทางใจ+บีบคั้นทางใจ
โพสต์แล้ว:
เสาร์ 15 พ.ค. 2010 6:27 pmโดย กลุ่มดอยเวียงเกี๋ยง
อาการที่ไม่ชอบใจเกิดขึ้นในที่ทำงาน แต่ก็ฝืนดู
คำว่า "ฝืนดู" นั้น เราดูอารมณ์หรือเรา "อดกลั้น" อารมณ์นั้นไว้
ถ้าฝืนดูจะเห็นอารมณ์เกิดขึ้นแล้วดับไป
แต่ถ้าอดกลั้นอารมณ์ที่ไม่ชอบใจไว้ แม้เลิกจากการทำงานแล้ว ความไม่ชอบใจก็ยังติดอยู่ในใจไปด้วย จะำไม่เห็นอารมณ์ดับได้
จากนั้นเราก็ไม่อยากจะไปทำงาน หรือ ถ้าไปทำงานก็ไปแบบฝืนๆ เราไม่สามารถบังคับจิตให้คงที่อยู่ได้
เพราะจิตเป็นตัวรับอารมณ์ทางใจอยู่แล้ว เมื่อมีอารมณ์ใดมาปรากฏในจิต ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี จิตก็ย่อมคล้อยตามอารมณ์นั้นๆ
ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ว่าจิตดีหรือไม่ดี แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเราติดใจในจิตที่ดี และ ไม่ชอบใจในจิตที่ไม่ดี
ถ้าเรายังเกาะในสภาวะจิตที่ดีอยู่ ปฏิเสธจิตที่ไม่ดี เราจะไม่เจอความสงบ
แต่ถ้าเราตั้งสติดูว่า จิตดีก็ไม่เอา จิตไม่ดีก็ไม่เอา แล้วเห็นอารมณ์ที่ผ่านเข้ามาในจิต
แม้อารมณ์นั้นๆเราก็ไม่เอา อย่างนี้จิตจึงจะรู้จักยอมรับความจริงขึ้นมาได้ "อย่าเร่งเวลา และอย่ากำหนดเวลา"
ปล่อยให้เป็นเรื่องของจิตเอง
แน่นอนอยู่แล้วว่าเราต้องมีความโง่อยู่ในตัวเราทุกคน เราจึงจะต้องมาฝึกปล่อยวางเรื่องของจิต
จิตดีก็ให้รู้ จิตไม่ดีก็ให้รู้ จิตชอบก็ให้รู้ จิตไม่ชอบก็ให้รู้
รู้ทั้งความเกิดและรู้ทั้งความดับ อย่าปฏิเสธความไม่ชอบใจ และอย่าอยากดับมัน!
เดี๋ยวมันก็ดับให้เราเห็นเอง
