ไม่รู้จะทำยังไงต่อดี

[undaheya]

คือ ชีวิตมันเรื่อยๆ พิจารณาธรรมก็เรื่อยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะค่ะ แล้วควรจะทำยังไงต่อดีคะ

[ผู้ดูแลบอร์ด]

ที่ว่าการปฏิบัติธรรมมันไม่ก้าวหน้าก็ต้องย้อนกลับไปมองดูว่าธรรมที่เราพิจารณานั้น(พิจารณาหัวข้อธรรมอะไร) แล้วได้ใช้หลักการพิจารณาอย่างถูกต้องหรือไม่แล้วที่ว่าไม่ก้าวหน้านั้น ไม่ก้าวหน้าไปทางไหน(จุดมุ่งหมายที่จะก้าวไปนั้นคืออะไร)

อยากให้อธิบายเรื่องราวที่ได้ปฏิบัติธรรมมาอย่างคร่าวๆ ว่า ได้พิจารณาถูกต้องดีไหม เพื่อที่จะได้รู้ว่าสิ่งที่คุณพิจารณามานั้นได้ถูกต้องตามหลักธรรม หรือไม่
(ขออภัยที่ตอบมาอย่างล่าช้า)

[undaheya]

ที่ว่าการปฏิบัติธรรมมันไม่ก้าวหน้าก็ต้องย้อนกลับไปมองดูว่าธรรมที่เราพิจารณานั้น(พิจารณาหัวข้อธรรมอะไร) แล้วได้ใช้หลักการพิจารณาอย่างถูกต้องหรือไม่แล้วที่ว่าไม่ก้าวหน้านั้น ไม่ก้าวหน้าไปทางไหน(จุดมุ่งหมายที่จะก้าวไปนั้นคืออะไร)

อยากให้อธิบายเรื่องราวที่ได้ปฏิบัติธรรมมาอย่างคร่าวๆ ว่า ได้พิจารณาถูกต้องดีไหม เพื่อที่จะได้รู้ว่าสิ่งที่คุณพิจารณามานั้นได้ถูกต้องตามหลักธรรม หรือไม่
(ขออภัยที่ตอบมาอย่างล่าช้า)

คือ ก่อนหน้านี้ก็พิจารณาธาตุ ๔ ก่อนน่ะค่ะ เมื่อท่องจำขึ้นใจพิจารณาจนคล่องแล้วก็พิจารณาขันธ์ต่อ โดยเน้นการมีสติรู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นและดูอาการเกิด-ดับของมันน่ะค่ะ แต่เนื่องจากในการพิจารณานั้นมันเป็นไปแบบเรื่อยๆ ไม่มีไฮไลท์อะไรเลย นานๆ ทีจึงจะเกิดภาวะ "อ๋อออออออ อย่างนี้นี่เอง" กับบางอารมณ์บางเรื่องราว นอกนั้นก็ธรรมดาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คือมันเซ็งๆ น่ะค่ะ อยากให้ท่านผู้รู้ช่วยแนะนำวิธีพิจารณาที่พอจะทำให้เรารู้สึกว่ามัน"ก้าวหน้า" ขึ้นมาบ้างน่ะค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

[undaheya]

เอ่อ ลืมบอกอีกอย่างนึงค่ะ ว่าจุดมุ่งหมายที่จะก้าวไปนั้นคือ พระนิพพานค่ะ (อย่างอื่นไม่รู้จะตอบว่ายังไง รู้อย่างเดียวว่าต้องการไปให้ถึงที่สุดเท่านั้นค่ะ)

[undaheya]

เอ่อ ลืมบอกอีกอย่างนึงค่ะ ว่าจุดมุ่งหมายที่จะก้าวไปนั้นคือ พระนิพพานค่ะ (อย่างอื่นไม่รู้จะตอบว่ายังไง รู้อย่างเดียวว่าต้องการไปให้ถึงที่สุดเท่านั้นค่ะ)

เอ่อ...รู้อีกอย่างหนึ่งค่ะว่าจะต้องละสังโยชน์ไปทีละตัว แต่นานๆ จะนึกได้ทีนึงว่าเรากำลังพยายามละตัวนี้อยู่ ปกติเอะอะก็เอาแค่รู้ทันท่าเดียว(เก็บแต้ม) และดูมันเท่าั้นั้นเอง
*** ขออภัยที่ค่อยๆ นึกได้ทีละอย่าง ถือว่าช่วยอัพกระทู้ก็แล้วกันนะคะ *-*

[พระอาจารย์ต้น]

เท่าที่คุณเล่าการพิจารณามาอย่างคร่าวๆนั้น ก็แสดงว่าคุณได้เข้าใจรื่องของการพิจารณาดีแล้ว เพียงแต่การก้าวหน้าในการปฏิบัติยังไม่เกิดขึ้น เมื่อ"รอ"ผลของความก้าวหน้าแต่ความก้าวหน้ายังไม่เกิดขึ้น จึงมีความรูสึกว่า"เซ็ง"เข้ามาแทน แล้วคุณก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดี คุณก็ต้องดูจุดมุ่งหมายว่า "พระนิพพาน"ที่คุณต้องการก้าวไปนั้น คุณเคยเห็นหรือไม่ ถ้าคุณเคยเห็นคุณจะรู้ได้ว่าการก้าวไปที่"พระนิพพาน"นั้นก้าวไปอย่างไร แต่ถ้าคุณไม่เคยเห็นคุณก็จะไม่รู้ว่าจะก้าวไป"พระนิพพาน"ได้โดยวิธีใหน? แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไรว่า"พระนิพพาน"ซึ่งคุณไม่เคยรู้เลย มันจะดีกว่าภาวะที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้ คำว่า "พระนิพพาน"แค่ได้ยินชื่อหรือได้ยินคนที่ไปรู้ภาวะนั้นแล้วนำมาบอก คุณก็อยากจะไปแทบใจจะขาด การที่คุณอยากไป"พระนิพพาน"นั้น มันก็เท่ากับคุณปฏิเสธภาวะเดิมที่เป็นอยู่ในตอนนี้(ความเป็นมนุษย์) ถ้าคุณอยากก้าวไปที่"นิพพาน"แต่ยังติดใจยินดีกับภาวะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ แล้วคุณจะไปได้อย่างไร สิ่งที่คุณควรทำก็คือคุณต้องเห็นภาวะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ว่าเปรียบเสมือนคุณอยู่ใน"ขุมนรก" มีใครบ้างที่มีความยินดี"ไฟ"ในขุมนรก ถ้าคุณยังเห็นว่าไฟในขุมนรกมันเย็น และคุณก็ยังพอใจมันอยู่ คุณจะก้าวหนีจากมันแล้วไป"นิพพาน"ได้อยู่หรือ? คุณต้องมองให้เห็น"โทษ"ของโลกมากๆและเห็นอย่างจริงจังและเห็นอยู่บ่อยๆ เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวคุณว่า "มันเป็นภัย" แล้วมันจะมีพลังบางอย่างพลักดันให้คุณก้าวไปอย่างมีสติ การพิจารณาที่คุณเคยพิจารณามามันจะเป็นยานพาหนะพาคุณไปถึงเป้าหมายอย่างแน่นอน การก้าวเดินหนีจากภาวะเดิมที่เป็นอยู่เพื่อจุดมุ่งหมายคือ"พระนิพพาน" ไม่ใช่การก้าวเดิน"หนี"จากสิ่งภายนอก แต่เป็นการเดินเข้าไป"รู้"ภายใน แล้ว"ละ"ในสิ่งที่จิตยึดถืออยู่ถ้ามีความสงสัยในจุดใหนในคำตอบก็ให้แสดงความเห็นและอธิบายเหตุผลตั้งกระทู้มาได้อีก ยินดีตอบเสมอ(ตอบโดยกลุ่มเวียงเกี๋ยงวนา)

[undaheya]

เท่าที่คุณเล่าการพิจารณามาอย่างคร่าวๆนั้น ก็แสดงว่าคุณได้เข้าใจรื่องของการพิจารณาดีแล้ว เพียงแต่การก้าวหน้าในการปฏิบัติยังไม่เกิดขึ้น เมื่อ"รอ"ผลของความก้าวหน้าแต่ความก้าวหน้ายังไม่เกิดขึ้น จึงมีความรูสึกว่า"เซ็ง"เข้ามาแทน แล้วคุณก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดี คุณก็ต้องดูจุดมุ่งหมายว่า "พระนิพพาน"ที่คุณต้องการก้าวไปนั้น คุณเคยเห็นหรือไม่ ถ้าคุณเคยเห็นคุณจะรู้ได้ว่าการก้าวไปที่"พระนิพพาน"นั้นก้าวไปอย่างไร แต่ถ้าคุณไม่เคยเห็นคุณก็จะไม่รู้ว่าจะก้าวไป"พระนิพพาน"ได้โดยวิธีใหน? แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไรว่า"พระนิพพาน"ซึ่งคุณไม่เคยรู้เลย มันจะดีกว่าภาวะที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้ คำว่า "พระนิพพาน"แค่ได้ยินชื่อหรือได้ยินคนที่ไปรู้ภาวะนั้นแล้วนำมาบอก คุณก็อยากจะไปแทบใจจะขาด การที่คุณอยากไป"พระนิพพาน"นั้น มันก็เท่ากับคุณปฏิเสธภาวะเดิมที่เป็นอยู่ในตอนนี้(ความเป็นมนุษย์) ถ้าคุณอยากก้าวไปที่"นิพพาน"แต่ยังติดใจยินดีกับภาวะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ แล้วคุณจะไปได้อย่างไร สิ่งที่คุณควรทำก็คือคุณต้องเห็นภาวะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ว่าเปรียบเสมือนคุณอยู่ใน"ขุมนรก" มีใครบ้างที่มีความยินดี"ไฟ"ในขุมนรก ถ้าคุณยังเห็นว่าไฟในขุมนรกมันเย็น และคุณก็ยังพอใจมันอยู่ คุณจะก้าวหนีจากมันแล้วไป"นิพพาน"ได้อยู่หรือ? คุณต้องมองให้เห็น"โทษ"ของโลกมากๆและเห็นอย่างจริงจังและเห็นอยู่บ่อยๆ เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวคุณว่า "มันเป็นภัย" แล้วมันจะมีพลังบางอย่างพลักดันให้คุณก้าวไปอย่างมีสติ การพิจารณาที่คุณเคยพิจารณามามันจะเป็นยานพาหนะพาคุณไปถึงเป้าหมายอย่างแน่นอน การก้าวเดินหนีจากภาวะเดิมที่เป็นอยู่เพื่อจุดมุ่งหมายคือ"พระนิพพาน" ไม่ใช่การก้าวเดิน"หนี"จากสิ่งภายนอก แต่เป็นการเดินเข้าไป"รู้"ภายใน แล้ว"ละ"ในสิ่งที่จิตยึดถืออยู่ถ้ามีความสงสัยในจุดใหนในคำตอบก็ให้แสดงความเห็นและอธิบายเหตุผลตั้งกระทู้มาได้อีก ยินดีตอบเสมอ(ตอบโดยกลุ่มเวียงเกี๋ยงวนา)

ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่าเคยไปพระนิพพานไหม แต่หากได้ฟังเทศน์พระอาจารย์ต้น จะมีอยู่ตอนนึง(ซึ่งไม่รู้ว่าแผ่นไหน)ที่ท่านอ.กล่าวไว้ว่า เพราะเราไม่เคยไปนิพพานนั่นแหละเราถึงต้องเดินตามผู้ที่ไปถึงแล้วอย่างพระพุทธเจ้า อะไรประมาณนี้ อย่างนรกเนี่ยแค่ได้ยินชื่อเราก็แขยงแล้ว แต่หากจะเอ่ยถึงสวรรค์หลายๆ คนคงจะอยากไปเป็นแน่ เพราะเราทุกคนเคยทั้งตกนรกและขึ้นสวรรค์มาแล้วก็เลยปฏิเสธนรกและปรารถนาสวรรค์(ท่านอ.กล่าวไว้เช่นกัน) อย่างไรก็ตามขอบคุณสำหรับคำแนะนำและข้อเตือนสติดีๆ ด้วยนะคะ เพราะบางทีก็ยังมีอาการหลงมัวเมาใน"โลก"อยู่น่ะค่ะ ก็เลยอาจจะไม่ค่อยมีแรงผลักดันอยางที่ว่าจริงๆ (แต่ก็ค่อนข้างมีสติทันอารมณ์อยู่นะคะ เพียงแต่มักจะปล่อยอนุสัยตามนอนเสมอน่ะค่ะ)

ปล. ว่าแต่คุณกัมมัฏฐาน๔ นี่คือใครคะ เราเคยเจอกันบนดอย(ทั้งสองดอย)รึเปล่าคะ เผลอๆ อาจจะเป็นคนใกล้ตัวแน่ๆ เลย (ลุ้น)

[พระอาจารย์ต้น]

พระอาจารย์ต้นมักจจะกล่าวถึง"นิพพาน"อยู่เสมอ แต่จะมีสักกี่คนที่ไปนิพพานได้ แม้อาจมีน้อยคนทีจะมีกะจิตกะใจอยากนิพพานไปอยู่บ้าง แต่คำสอนที่พระอาจารย์ต้นสอนไว้ ก็ทำให้พวกเราซึ่งไปยังไม่ถึงนิพพาน มีสติในปัจจุบันได้
คนเราเมื่อไม่ทราบตัวตนอันแท้จริง ก็ชอบที่จะ"เดา" และคาดหมายไปต่างๆนาๆ คุณกัมมัฏฐาน๔ ไม่ใช่ใครที่ใหนหรอก...............?(ลุ้นต่อ)