www.tard4.com

ได้ยินมาว่าผู้ที่ทำวิปัสนานั้นต้องใช้ปัญญาและผู้ที่จะทำวิปัสนาให้ได้พระโสดาบันนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายการตามดูจิตดูอารมณ์ของตัวเองต้องให้เห็นเด่นชัดโดยเฉพาะผู้ที่มักมีอารมณ์โกรธง่าย และถ้าหากผู้ปฏิบัติที่เป็นคนไม่ค่อยมีอารมณ์โกรธง่ายละคะคือเป็นคนง่ายๆ มองโลกในแง่ดีเป็นส่วนใหญ่ หรือเรียกว่าในชีวิติประจำวันอยู่ในสภาวะแวดล้อมที่ไม่ค่อยเจอปัญหาสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่ามีโอกาสจะบรรลุธรรมได้น้อยกว่าคนที่มักมีอารมณ์โกรธใช่หรือเปล่าคะ

ในคราวครั้งพุทธกาล สมัยพระพุทธเจ้าพระนามว่า กัสสปะ
โชติบาลมาณพได้กล่าวปรามาสพระัสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ว่า
"ความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้่า ไม่ใช่จะเป็นกันได้ง่ายๆ เป็นได้โดยยาก
เราไม่เชื่อหรอกว่า พระสมณะนี้เป็นพระพุทธเจ้า"

ด้วยผลกรรมนี้ ทำให้โชติบาลผู้กลับชาติมาเกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ
ครั้นเมื่อทรงออกผนวชแล้ว จึงปฏิบัติบำเพ็ญเพียรเพื่อความบรรลุโพธิญาณ
ได้อย่างยากลำบาก ตลอดระยะเวลา ๖ ปี
เพียงเพราะผลแห่งการกล่าวปรามาสไว้ในอดีตชาติ

การทำความเป็นโสดาบันให้เกิดขึ้น
แม้จะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินวิสัยของมนุษย์ที่จะกระทำได้
ถ้าเราบอกว่า การปฏิบัติธรรมเป็นของยาก
ก็ยิ่งจะยากไปใหญ่ เพราะชื่อว่าเป็นการกล่าวตำหนิธรรมที่ตนเองกำลังปฏิบัติ
และชื่อว่าเป็นการปรักปรำตนเองที่หวังผลในการปฏิบัติอยู่

การปฏิบัติธรรมทุกขั้นจะต้องใช้กำลังของปัญญา่และวิปัสสนาอยู่แล้ว
ผู้ที่จะบรรลุธรรม ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่า บุคคลผู้ปฏิบัตินั้นจะมีอารมณ์ในแง่ร้ายหรือดี
แต่อยู่ที่ว่า ผู้ปฏิบัติจะ "เห็นทุกข์" มากหรือน้อยแค่ไหน

(พระอาจารย์ให้ตอบอย่างนี้)