โดย พระอาจารย์ต้น » พุธ 14 เม.ย. 2010 10:51 am
ในคราวครั้งพุทธกาล สมัยพระพุทธเจ้าพระนามว่า กัสสปะ
โชติบาลมาณพได้กล่าวปรามาสพระัสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ว่า
"ความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้่า ไม่ใช่จะเป็นกันได้ง่ายๆ เป็นได้โดยยาก
เราไม่เชื่อหรอกว่า พระสมณะนี้เป็นพระพุทธเจ้า"
ด้วยผลกรรมนี้ ทำให้โชติบาลผู้กลับชาติมาเกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ
ครั้นเมื่อทรงออกผนวชแล้ว จึงปฏิบัติบำเพ็ญเพียรเพื่อความบรรลุโพธิญาณ
ได้อย่างยากลำบาก ตลอดระยะเวลา ๖ ปี
เพียงเพราะผลแห่งการกล่าวปรามาสไว้ในอดีตชาติ
การทำความเป็นโสดาบันให้เกิดขึ้น
แม้จะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินวิสัยของมนุษย์ที่จะกระทำได้
ถ้าเราบอกว่า การปฏิบัติธรรมเป็นของยาก
ก็ยิ่งจะยากไปใหญ่ เพราะชื่อว่าเป็นการกล่าวตำหนิธรรมที่ตนเองกำลังปฏิบัติ
และชื่อว่าเป็นการปรักปรำตนเองที่หวังผลในการปฏิบัติอยู่
การปฏิบัติธรรมทุกขั้นจะต้องใช้กำลังของปัญญา่และวิปัสสนาอยู่แล้ว
ผู้ที่จะบรรลุธรรม ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่า บุคคลผู้ปฏิบัตินั้นจะมีอารมณ์ในแง่ร้ายหรือดี
แต่อยู่ที่ว่า ผู้ปฏิบัติจะ "เห็นทุกข์" มากหรือน้อยแค่ไหน
(พระอาจารย์ให้ตอบอย่างนี้)